Sołtys
Julita Kowgier
Wieś rozpościera się wśród malowniczych krajobrazów Wzgórz Dalkowskich.
Na jej terenie odbywają liczne zawody wędkarskie, które organizowane są dzięki gospodarzom tutejszych stawów. W Nieszczycach od 2003 roku działa również Teatr „Na krańcu świata” – pierwsza taka inicjatywa w historii Gminy Rudna, której celem jest integracja środowiska wiejskiego. Aktualnie miejscowość zamieszkują 345 osoby.
HISTORIA
Nie udało się ustalić pochodzenia nazwy wsi Nieszczyce, mimo iż jej historia jest długa i stosunkowo dobrze udokumentowana. Po raz pierwszy nazwa Nesticz pojawiła się około 1305 r. – wieś była wtedy relokowana na prawo niemieckie.
Wzmianki o tutejszych dobrach systematycznie zaczęły się pojawiać od końca XV w. Ich właścicielami byli wówczas przedstawiciele rodziny Tasse. Po nich majątkiem władali: Serenowie, von Kottwitzowie z Chobieni, von Seydlitz, von Dyherr, von Luck, kupiec Puckelt, urzędnik kameralny Schwarz, von Katzeler, Genlig, konsul hamburski Werber, spadkobiercy rodziny Wezer i reprezentanci familii Weber na Górce (ci ostatni do 1937 r.).
W połowie osiemnastego stulecia Nieszczyce były już ważnym węzłem komunikacyjnym na drodze z Chobieni do Głogowa i z Rudnej do Radoszyc, w kierunku przeprawy przez Odrę. W tym czasie z miejscowymi dobrami związane były trzy folwarki – dwa we wsi i jeden za nią (Krzewy). Mniejsze z gospodarstw z czasem zniknęło z układu wsi. Do dzisiaj przetrwała XIX-wieczna zabudowa drugiego gospodarstwa, wśród której uwagę przykuwa w pierwszej kolejności ceglany budynek magazynowy, usytuowany przy północnej pierzei folwarku. Jest on wielokrotnie większy od pałacu, bogato zdobiony drewnianą dekoracją. Niedaleko niego znajduje się brama filarowa głównego wjazdu na folwark, przed którym – po północnej stronie głównej, wiejskiej drogi – znajduje się ceglany dom dla pracowników najemnych, a tuż przy nim stodoła.
Na osobną uwagę zasługuje kompleks pałacowo-parkowy. Tutejsza siedziba szlachecka pojawia się w historycznych dokumentach z XVIII w. Niewykluczone, iż był to już obecny pałac, przebudowany około roku 1800 i w końcu XIX w. Dziś jest to niewysoki budynek z ozdobną fasadą, reprezentujący skromne budownictwo dworskie tamtych czasów.
W drugiej połowie XIX w. w bezpośrednim sąsiedztwie pałacu urządzono park o powierzchni 5 ha. Od północy łączył się on z łąką, na której ulokowane były dwa stawy hodowlane. Na zachód od parku znajdowały się dworskie tereny uprawne. Przed samym pałacem, na terenie dziedzińca gospodarczego, powstał gazon, który współcześnie zastąpiony został kolistym klombem. Za rezydencją założono ogród – polanę, którą otoczono drzewami. Wytyczone w parku drogi niestety nie zachowały się, a teren polany podzielony został na ogródki. W drzewostanie zachowały się m.in. lipy, dęby, klony, iglicznie, robinie i kasztanowce.
Dwieście lat temu wieś należała do parafii ewangelickiej w Kębłowie i jednocześnie zbliżała się do początku swego regresu. Wciąż jednak działały tu dwa młyny, prowadzono hodowlę bydła rasowego, a w stawach utrzymywano karpie i pstrągi. Jednak w pierwszej dekadzie XX w. majątek został przyłączony do Radoszyc. Z kolei w latach 1912 – 1937 tutejsze dobra tworzyły całość z posiadłością ziemską w Górce, przy czym i tu główna siedziba nie znajdowała się w Nieszczycach.
Obecnie w granice administracyjne Nieszczyc włączony jest folwark Chałupki, historycznie związany z Chobienią.
