Sołtys
Piotr Potocki
To prężnie rozwijające się sołectwo, z licznymi szlakami turystycznymi i ścieżkami rowerowymi. Chętnie osiedlają się tutaj mieszkańcy pobliskiego Lubina. Miejscowość otoczona lasami z najwyższym w powiecie lubińskim wzniesieniem (Góra Grzybowa 217 m n.p.m.), przez które przebiega szlak Polskiej Miedzi. Wieś liczy 294 mieszkańców.
HISTORIA
Źródłem nazwy wsi Koźlice jest słowo „kozioł” lub nazwisko „Kozieł”. Zarówno polskie, jak i niemieckie nazwy miejscowości przez stulecia nie uległy dużym przeobrażeniom. Cozlicz, Koselicz, Villa Kosslicz, Koßlitz – wystarczy porównać je z mianami innych, okolicznych wsi, by domyślić się, że historia Koźlic podobna jest do ich dziejów.
Koźlice są miejscowością o średniowiecznej metryce. Znajdująca się tu ruina dworu pochodzi prawdopodobnie z XVI w., jednak dokładniejsze informacje pochodzą z dokumentów o dwieście lat starszych. Wówczas pojawia się w nich pierwszy znany z nazwiska właściciel tutejszych ziem, niejaki Grumbkow, po nim zaś rotmistrz von Schmettow (wymieniony w 1789 r.). W tym czasie we wsi istniały już trzy folwarki, w tym jeden leśny, oraz wolne dobra chłopskie.
W roku 1830 Koźlicach należały do kupca Schwarza. Za jego czasów wzniesiono we wsi nowy budynek szkoły ewangelickiej. W 1876 r. dobra znajdowały się w rekach Hermanna Mentzela, który w tym samym roku sprzedał je rodzinie von Wiedner. Ta utrzymała włości już do wybuchu II wojny światowej.
Ostatni właściciele koźlickiego majątku założyli park. Ulokowali go na północ od zrujnowanej renesansowej rezydencji. Na resztkach elewacji dworu widoczne są jeszcze fragmenty dwubarwnej dekoracji sgraffitowej o motywie akantu.
Nie tylko von Wiednerowie dobrze gospodarowali swoim majątkiem. Tuż przed wybuchem wojny w 50 tutejszych gospodarstwach domowych mieszkało 213 osób. Łącznie dysponowali oni 828 ha gruntów i posiadali… 538 aparatów telefonicznych.
Odwiedzający Koźlice miłośnicy ciekawostek przyrodniczych koniecznie powinni udać się na podmokłe łąki na północ od wiejskich zabudowań. Rośnie tam piękny okaz dębu, a na zalesionym stoku stoi pomnik przyrody – buk pospolity o obwodzie 510 cm.
